Maurice in Amerika

Afscheid nemen van je eigen familie en vrienden is natuurlijk altijd zwaar en emotioneel, vooral als je voor een heel jaar weggaat. We hebben de avond voor mijn vertrek met het hele gezin een afscheidsetentje gehad en ze zijn allemaal mee naar Schiphol gekomen om mij uit te zwaaien en nogmaals goed afscheid te nemen. Toen ik eenmaal in het vliegtuig zat kreeg ik ook echt enorm veel zin in mijn highschoolavontuur. Ik wist gewoon al dat het een hele leuke rollercoaster ging worden. De vliegreis ging ook best snel voorbij, ik zat gewoon relaxed een filmpje te kijken en mijn favoriete muziek te luisteren.

Toen ik eenmaal aankwam in Amerika, stond mijn gastgezin mij al op te wachten bij de Gate met een grote ‘Welcome’ ballon. Ik wist dus meteen waar ik moest zijn toen ik aankwam. We hadden elkaar ook al een paar keer gesproken via Skype voordat ik ging, dus kende mijn gastgezin al een klein beetje. Ze waren direct heel zorgzaam, aardig en geïnteresseerd. Ze vroegen meteen hoe mijn vlucht was geweest, of ik iets wilde eten en of ik moe was of zin had om iets te doen. Ik had me geen beter ontvangst kunnen wensen.

Mijn gastgezin bestond uit mijn gastvader, -moeder en twee zusjes van 8 en 5 jaar. Ze hadden een typisch Amerikaans huis met grote oprit en lane voor de deur. De wijk waarin ik woonde, is echt zo’n typische wijk die je in Amerikaanse films ziet. Een suburb in de ‘county’ van San Diego. Het was een fijne woning en het voelde meteen als thuis bij mijn gastgezin. Ik had al vanaf het begin een goed gevoel over mijn gastgezin maar had wel verwacht dat ik langer de tijd nodig zou hebben om ook daadwerkelijk te wennen maar dat viel uiteindelijk dus erg mee.

Het was in het begin wel even wennen want thuis heb ik namelijk twee oudere broers, dus het hebben van twee kleinere zusjes was compleet nieuw voor mij. Gelukkig klikte het ontzettend goed en vond ik het dus superleuk en gezellig. Zij vonden het leuk om samen te voetballen in de tuin en in het weekend gingen we vaak naar het park, een ijsje eten of wat anders gezelligs doen. Ik vond het eigenlijk ook wel leuk om een keer de oudste te zijn in plaats van de jongste.

Qua gezinsleven vond ik het niet heel veel anders dan in Nederland. We gingen vaak op zaterdagavond met het hele gezin ergens eten, meestal iets makkelijks zoals pizza of burgers. We aten ook echt minimaal 1 keer per week pizza eigenlijk omdat mijn gastzusjes dat zo lekker vonden. Doordeweeks hadden we met het gezin vaak wel verschillende eetmomenten. Zo at ik soms vroeg met mijn gastmoeder en zusjes, omdat ik daarna Basketbaltraining had. Mijn gastvader at dan later als hij thuiskwam van werk. Dit was voor iedereen prima en was allemaal erg gemoedelijk.

Wat me wel heel erg opviel is dat je in Amerika echt veel meer autorijdt dan in Nederland. De afstanden lagen in Amerika gewoon veel verder uit elkaar waardoor je toch eigenlijk altijd met de auto op pad ging. Mijn gastmoeder wilde me dan ook vaak wegbrengen, terwijl ik in Nederland meer vrijheid daarin voelde aangezien je dan gewoon op je fietst stapt en wel kijkt wanneer je precies thuiskomt.

Daarnaast is het spelen van sporten echt veel populairder dan in Nederland. Ze hebben er echt een soort van lifestyle van gemaakt ook op de highschool. De highschool is eigenlijk niet echt te vergelijken met in Nederland, het is zo veel indrukwekkender en gaver. Er is veel meer dan ‘alleen school’ je hebt echt superveel School Clubs en sporten waarbij je je kunt aansluiten. Ook staat de hele school elkaar aan te moedigen als er een wedstrijd is en zijn er spandoeken en cheerleaders. Wat ik ook fijn vond is dat je best vroeg klaar bent met de lessen waardoor ik in de middag tijd had om te trainen met mijn basketbalteam of om te chillen met vrienden.

Als ik een omschrijving zou moeten geven van een ‘normale’ dag tijdens mijn uitwisseling, zou ik zeggen dat ik altijd vroeg opstond. We hadden elke ochtend ontbijt met het hele gezin en mijn gastmoeder bracht altijd mij en mijn gastzusjes naar school. Eerst werden de meiden afgezet bij hun school en later ik, bij mijn school. Hier moest ik dus ook aan wennen aangezien je in Nederland gewoon zelf fietst, maar eigenlijk vond ik het wel gezellig om zo’n autoritje te hebben met mijn moeder en zusjes elke dag.

Ik was vaak een volledige dag op school omdat ik dus vaak na de lessen ging sporten. Soms kwam mijn gastmoeder mij weer ophalen, soms mijn gastvader en een paar keer nam ik de bus of ging ik nog even langs de mall. We aten altijd wat vroeg, vroeger dan ik gewend was in Nederland. Wel at ik eigenlijk altijd samen met mijn gastzusjes. Na het avondeten mocht ik altijd doen wat ik wilde. Vaak ging ik dan afspreken met vrienden of trainen. Veel van mijn vrienden woonden op loopafstand, dus dat was ideaal.

Nadat ik ’s avonds dan ‘iets voor mezelf’ had gegaan ging ik terug naar mijn gastgezin. Vaak besprak ik dan mijn dag met mijn gastouders, keek ik nog eventjes samen televisie of ging ik nog even serie kijken in mijn kamer.

In de eerste periode van mijn uitwisseling was het nog wat rustig aangezien mijn school nog niet direct begon. Ik vond dit wel fijn want zo kon ik wennen aan mijn nieuwe gezin en omgeving. Ook was ik al een keer langsgegaan op school om te praten met mijn studiebegeleider. Heel aardig dat ze hiervoor tijd vrijmaakte want zo wist ik al veel voordat ik ‘echt’ begon.

Eigenlijk is mijn uitwisseling heel soepel verlopen, ik maakte al snel nieuwe vrienden (die ik vrijwel allemaal via sporten kende). Ik zou daarom ook iedereen aanbevelen om zich aan te sluiten bij een sport, dat is echt de makkelijkste manier van vrienden maken en mensen leren kennen.

Bij mijn gastgezin heb ik me altijd goed gevoeld en heb ik ook geen ‘echte’ problemen gehad. Natuurlijk heb je ooit een kleine ruzie of irritatie maar dat heb je ook met je ouders en familie in Nederland. Ik ben met open armen ontvangen en met veel verdriet weggaan, het is zo raar om een jaar lang alles te delen met je gastgezin en dan weer ineens terug te gaan naar je ‘echte’ familie. Al zullen zij voor mij ook altijd als een echte familie voelen.

Als mensen aan mij vragen: hoe zou je jouw uitwisseling omschrijven? Dan beginnen mijn ogen al te glinsteren en zeg ik: GE-WEL-DIG! Echt, als je de kans krijgt, ga! Ik zou het zo weer overdoen. Volgend jaar wil ik ook met mijn familie naar Amerika gaan, ik ga hun dan laten zien waar ik het zo leuk heb gehad en gaan dan gaan zij uiteraard ook mijn gastgezin en zusjes ontmoeten. Het lijkt me zo ontzettend leuk als mijn ‘beide gezinnen’ dan samenzijn en elkaar leren kennen.

Ik heb ook nog steeds contact met mijn gastgezin. We sturen elkaar kaartjes van onze vakanties en ook met kerst en de verjaardagen stuur ik bijvoorbeeld cadeautjes en doen we vaak even videobellen. Het contact met mijn vrienden uit Amerika is ook nog steeds erg goed. Een vriend gaat waarschijnlijk ook naar Nederland komen en dan blijft hij bij mijn logeren. Ik ben trouwens ook zeer tevreden over de ASSE begeleiding. Het contact met mijn contactpersoon is altijd goed onderhouden en mijn ouders vonden het ook een fijne organisatie, een aanrader dus!

Het moment dat ik nooit meer zal vergeten is eigenlijk het allereerste moment op de airport. Ik werd met zo’n warm welkom opgewacht door mijn gastgezin. Ik wist gelijk dat het goed zat en dat het een geweldig jaar zou worden. Daarnaast vond ik mijn final basketbalwedstrijd en prom ook heel vet om mee te maken. En niet te vergeten een tripje naar Disney met het gezin. Die drie dagen ga ik ook echt nooit meer vergeten!