Sterre in Canada

Toen ik thuis mijn koffer aan het inpakken was, kreeg ik het toch wel erg benauwd. Wat ging ik nou eigenlijk doen? Helemaal alleen, aan de andere kant van de wereld? Ik zat met veel vragen maar was tegelijkertijd ook wel heel nieuwsgierig naar wat het mij zou brengen. Als ik mijn zus moest geloven ging zo’n buitenlandse ervaring mijn leven veranderen en daar keek ik wel naar uit. Niet dat mijn leven in Nederland saai was, maar ik was er wel even klaar mee. Ik had zin om in een andere omgeving te zijn, een nieuwe taal te leren en veel nieuwe vrienden te maken.

Eindelijk was het dan zo ver, ik ging op uitwisseling naar Canada! Samen met mijn ouders, broer, zus en hond reden we naar Schiphol. Aan mijn moeder merkte ik wel dat ze het erg zwaar had en mijn vader probeerde de boel dan ook een beetje op te vrolijken en uitspraken te zeggen van ‘Ach het is maar een jaartje’ en ‘Sterre voor je het weet zit je weer thuis te chillen met Tom’ (Tom is onze hond). Pas toen ik helemaal alleen in het vliegtuig stapte, kwam het besef dat ik voor een heel jaar weg zou gaan van mijn familie en vrienden.

Mijn vliegreis verliep best soepel, ik had wel wat last van mijn oren door de luchtdruk maar verder ‘vloog’ de tijd voorbij. Ik heb twee films gekeken, wat spelletjes gedaan op mijn telefoon, naar wat muziek geluisterd en genoten van het heerlijke vliegtuigeten (wat oprecht best lekker was).

Bij mijn aankomst in Canada zag ik mijn gastgezin vrijwel meteen staan, de hele familie was er: mijn gastvader, moeder, broer, zus, zusje en zelfs mijn gastopa- en oma! Ik vond het echt superlief dat iedereen helemaal naar de airport was gekomen om mij op te halen. Ik werd ontvangen met een dikke knuffel en een welkomstcadeautje (een armbandje, die ik nu nog steeds draag). Ik weet nog precies hoe spannend ik het vond om naar mijn nieuwe huis te rijden zodat ik in real life kon zien waar ik het komende jaar ging spenderen.

Eenmaal bij het huis aangekomen, was ik blij verrast. Ze hadden me uiteraard al een verteld over hun huis en de buurt maar het was veel leuker dan ik had voorgesteld. Het was een vrijstaand huis met een grote tuin. In de tuin lagen allerlei ballen, stond een klimrek en een trampoline. Mijn kamer was supernetjes, rook naar schoonmaakmiddel en was ingericht met typische Canadese items en wat Franse quotes. Mijn gastzusje begon al meteen hele verhalen tegen me te vertellen in het Frans, helaas snapte ik daar in het begin vrij weinig van.

Iedereen zegt altijd dat je de taal het beste leert in een land waar de taal ook daadwerkelijk gesproken wordt en dat geloof ik ook. Ik had het geluk dat mijn ouders en oudere broer en zus ook goed Engels konden, maar ik heb ook andere internationale studenten gesproken waarbij dat niet het geval was. Mijn doel was vanaf dag 1 dan ook om me zo veel mogelijk verstaanbaar te maken in de Franse taal. In het begin had ik hier wel veel moeite mee, ik was best onzeker over mijn uitspraak en grammatica maar ik heb wel gemerkt dat iedereen het heel erg waardeerde dat ik het überhaupt probeerde.

Door mijn Franse lessen op de Havo kon ik al wel veel begrijpen van wat er ongeveer gezegd werd of in welke context. Toch is het altijd anders om een taal van ‘locals’ dan van een Nederlandse leraar die dan Frans praat. Je hebt altijd nog te maken met dialecten en bepaalde uitspraken.

Op mijn Canadese high school werden vrijwel alle lessen in het Frans gegeven, ook dit was in het begin erg lastig. Ik moet ook eerlijk toegeven dat ik hier na een paar maanden pas écht aan gewend was. Doordat je hersenen continue echt ‘aanstaan’, was ik ook erg moe in het begin. Als je heel de dag in het Nederlands praat, gaat dat vanzelf. Bij de Franse taal moest ik vooral in het begin nog heel veel nadenken, daardoor had ik het idee dat ik ’s avonds ook echt een stuk meer moe was.

Gelukkig maakte ik op mijn high school al snel vrienden via de hockey. Ook in Nederland speel ik hockey en vond het daarom erg leuk om dat door te zetten in Canada. In Canada werd het ook veel meer aangemoedigd om nog een naschoolse activiteit te doen of op een sport te gaan. In Nederland wordt dat meer gezien als je eigen hobby, in je vrije tijd en in Canada is het echt onderdeel van het highschoolleven.

Doordat ik lange dagen op school doorbracht, vond ik het altijd fijn om ’s avonds met mijn gastgezin te zijn. Ik deed vaak spelletjes met mijn kleine zusje, TikToks maken met mijn oudere zus of gewoon televisiekijken met mijn ouders. Ook sprak ik doordeweeks soms af met vriendinnen van hockey of ging ik naar het park om daar te chillen.

In het weekend ging ik vaak op avontuur, ik probeerde zoveel mogelijk te halen uit mijn tijd in Canada en gelukkig vonden mijn gastouders dat ook leuk. We bezochten familie, vrienden en kennissen in andere steden en dorpen. We zijn naar diverse natuurparken geweest en probeerde elk weekend wel een gezellige gezinsactiviteit te doen. Die gezinsactiviteit was soms gewoon iets makkelijks zoals picknicken of een drankje bij iemand doen maar daarnaast hebben ze mij ook uitgebreid alle highlights van Quebec laten zien zoals de Arc de la Chute-Montmorency, Aquarium du Quebec, Kasteel Frontenac en de ferry naar Lévis. Het was zo gaaf en zo anders dan hoe alles er in Nederland uitziet en tegelijkertijd waan je jezelf ook nog in Europese sferen, terwijl je toch ver weg bent van huis.

Ik heb echt zo’n onwijs leuke tijd gehad tijdens mijn high school jaar in Canada. Ik ben ook best wel trots op mezelf dat ik dit avontuur gewoon ben aangegaan in mijn eentje. Het begin was wel wat lastig door de Franse taal maar ik kan het nu vloeiend! Ik zou iedereen daarom ook zeker een high school in Quebec aanraden als ze hun Franse taal bij willen spijkeren, dat gaat daar sowieso lukken. Daarnaast had ik erg geluk met mijn fijne gastgezin en lieve vrienden. We hebben ook nog steeds contact, dat is ook goed voor mijn Frans dat die niet zomaar verwaterd.

Alle mensen die mijn highschooljaar zo geweldig hebben gemaakt hebben allemaal, stuk voor stuk, een speciaal plekje in mijn hart. Ik weet ook zeker dat ik mijn Canadese familie nog eens ga zien. Als je twijfelt om op exchange te gaan zou ik je het advies geven om een sprong in het diepe te wagen en gewoon te gaan! Mijn zus had gelijk, een uitwisseling in het buitenland verandert echt je leven. Via ASSE krijg je veel persoonlijke begeleiding waardoor alles goed is geregeld voor, tijdens en na je uitwisseling dus ook daar hoef je je geen zorgen om te maken.